فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 3، پاییز 96 ، شماره پی در پی 37

سبک شناسی قصاید شهریار

صفحه (0 - 0)
حمیرا زمردی،امید مجد،نسرین سید زاده(نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
قصیده فارسی تا پایان قرن ششم، دوره درخشانِ شکوفایی خود را پشت سر گذاشت و از قرن هفت به بعد رو به افول نهاد و از معیارها و ساختار اصیل خود دور شد ؛ اما در دوره مشروطه بار دیگر با ساختار اصیل خود احیا شد . موضوع این مقاله سبک شناسی قصاید شهریار است . میتوان گفت که هرچند شهریار ادامه دهنده بسیاری از سنتهای شعر فارسی است ؛ اما در قصیده به دنبال آن سنتهای کلاسیک نبوده و قصاید او بیشتر نَرم و تغزلی است . هرچند برخی قصاید او بمانند قصاید قدما مستحکم و با صلابت است ؛ اما شگرد اصلی او قصیده نیست. پرسش این است که قصاید شهریار دارای چه ساختار و ویژگیهاییست که قصاید او را از قصیده سرایان معاصر و کهن متمایز مینماید. بدین منظور،چهل قصیده وی را از وجوه مختلف : موسیقی بیرونی، بیان ، بدیع و... مورد بررسی قرار داده و مباحث مهم و برجسته را مطرح کرده ایم و صورخیالی که تقلیدی و کلیشه ای بوده اند و صورخیالی را که حاصل دید خاص اوست آوردیم و چگونگی انعکاس پدیده های نو وکهن را در قصاید وی ارائه نموده ایم

کلمات کلیدی
شهریار , سبک شعر , صورخیال , عناصر و ساختار تازه در قصیده